کد مطلب:94570 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
[صفحه 389] ما، درهای حكمت و معرفتیم، و هیچ پارسائی ره به منزل مقصود نبرد، مگر كه از این درها بگذرد بیدار دل، از سرانجام خویش و روز رستاخیز آگاه است و نیك و بد كار خود را میداند. دعوت كننده، رسول خداست كه مردم را بدین مبین اسلام میخواند و رهبران و پیشوایان دین هستند كه اساس شریعت اسلام را از فساد و گناه، حفظ می نمایند. پس ای بیدار دلان، دعوت پذیر باشید و از پیشوایان خود پیروی نمائید. منافقان، در میان اقیانوسهای گناه و فساد فرو رفته اند و بدعتهای ناپسند را گرفته، سنتهای پسندیده را رها ساخته اند. در این میان مومنان و پاكدلان، كنج عزلت گرفته و لب از سخن فرو بسته اند و در برابر آنها گمراهان، پرهایهو شده اند. ما در مقام نزدیكی به رسول خدا، چون جامه تن او هستیم و از اصحاب و یاران و نزدیكان او می باشیم. ما گنجینه های معرفت و درهای علوم و حكمتیم. كسی نمی تواند بدرون خانه ای ره یابد، مگر اینكه از در آن داخل شود، و هر كس غیر از این راه وارد گردد، سارق است و عزیز صاحبخانه نیست [صفحه 389] در وجود آنان جمیع صفات پسندیده و حكمتهای قرآن، وجود دارد و جملگی آنان، خزائن معرفت خدادادی هستند. زمانی كه لب به سخن گشایند، گفتارشان از روی صدق و راستی است و هنگامیكه به مصلحتی خامشی گزینند، كسی را یارای پیشی گرفتن بر آنها نیست. از اینرو شایسته است كه پیشوای هر قوم و ملتی به پیروان خویش راست گوید و طریق صداقت پوید و تفكر كند و بیندیشد و آنگه در سخن آید. چنین كسی باید از فرزندان آن روز موعود باشد، زیرا كه از آنجا آمده و به همانجا باز خواهد گشت. آنكس كه با چشمی باز و دلی آگاه، كاری انجام می دهد، باید پیش از كردار خویش، در آن اندیشه كند و سود و زیان كار خود را باز شناسد اگر شایسته است و سودی اخروی در آن نهفته، در انجام آن بكوشد و اگر خسران و زیانی در آن باشد، همان بهتر كه ترك آن كند. چه، آنكس كه از روی جهل و نادانی مرتكب كرداری زشت شود، همچون گمراهی است كه پای در غیر راه خویش نهاده و دوری از راه روشن هدایت و رستگاری، نه تنها بهره ای به او نمی رساند، بلكه از معبود و مطلوبش دور می گردد. در برابر چنین گمراهی، راه یافته ای كه بر اساس بینائی و دانائی اقدام به كاری مینماید، مانند كسی است كه در راه روشن گام می نهد و بی تردید به سرمنزل مقصود و موعود میرسد. لازمه بینائی، آگاهی و شناسائی راهی است كه پوئیده می شود و نتیجه نابینائی، ناآگاهی به حقیقت است و بی هیچ تردید سرانجامش گمراهی است و پشیمانی. تو ای دانای بینا، آگاه باش كه هر پیدائی را پنهانی و هر هویدائی را نهانی است [صفحه 390] پس گاه آنكس را كه ظاهری است نیكو، باطنی است نیز پسندیده و هر كسی كه آمیخته با ظاهری ناپاك است، او را سرشت و نهانی است پلید و ناپسند. رسول خدا (كه درود بی پایان خدا بر او باد) فرمود: پروردگار گاه، بنده ای را عزیز و دوست می دارد، حال آنكه كردارش را حرام و گناه میداند، و زمانی كارهای او را می پسندد، اما خود او را به لطف خویش نمی نوازد. هر عمل و كرداری، بسان گیاهی است و هر گیاهی بی نیاز از آب نیست آبها بیكسان شیرین و گوارا نیستند و گونه گونه اند. درختی كه از آب زلال و شیرین بارور می شود ثمره اش شهدین و شیرین است و شجری كه به گند آب و آب شور پرورش مییابد میوه اش تلخ و بد مزه خواهد بود
صفحه 389، 389، 390.